Terugblik op een ontwikkeling van 200 jaar (2015-2215)

Bert van den Braak, Parlementair Documentatie Centrum van de Universiteit van Leiden

Na de invoering van een wereldtaal, het wegvallen van de natiestaten en het instellen van een wereldregering is er na 200 jaar niet veel meer over van de Nederlandse Tweede en Eerste Kamer. Die laatste bestaat in 2215 zelfs al lang niet meer. 

In 2080 werd namelijk eindelijk besloten dat de Eerste Kamer alleen nog maar wetsvoorstellen mocht terugzenden. Veertig jaar daarna bleek dat de betekenis daarvan zo gering was, dat aan de Eerste Kamer helemaal de betekenis was ontvallen.

De Tweede Kamer was inmiddels ook meer een regionaal orgaan geworden, als onderdeel van het grotere supranationale verenigde Europa. De noodzaak om allerlei problemen gezamenlijk op te lossen, was in de loop van de 21ste eeuw alleen maar toegenomen en dus ging het na 2050 snel: de ene na de andere bevoegdheid was overgedragen aan Brussel. En in 2110 werd de wereldregering ingevoerd, waarbij technocraten via virtuele fora oplossingen zoeken voor mondiale vraagstukken.

Één wereld

Communicatie- en transportmogelijkheden zorgen er voor dat tijd en plaats nog nauwelijks een rol spelen in het leven van alledag. Virtueel was al sinds 2060 sprake van één wereld, waar iedereen overal rechtstreeks contact kan hebben. De Tweede Kamer verliet in 2095 zijn gebouw om voortaan samen te komen in een virtuele omgeving. 

Partijen hielden ook al lang op te bestaan. Kandidaatstelling en verkiezing werden volledig gedigitaliseerd. In 2065 werd overgaan op digitale themavergaderingen, waarbij duizenden burgers in korte tijd hun menig konden geven en informatie en standpunten kunnen uitwisselen. 

De behoefte om daaraan mee te doen, nam overigens snel af. Technologische vernieuwing, informatica etc. zorgden in de tweede helft van de 21ste eeuw al voor een vrijwel constant welvaartsniveau.

De parlementaire pers verslaat vooral wat er op het wereldtoneel en in Europa gebeurt. In het vroegere Nederland heeft zij de status die eens de verslaggevers van regionale en lokale bladen hadden. Uiteraard vindt dit alles in een virtuele omgeving plaats.

Alleen wereldproblemen vragen nog om echt overleg, maar uiteraard gebeurt ook dat geheel digitaal en in een virtuele omgeving. Zeker, Nederland bestaat nog in 2215, maar dan als culturele erfenis, met kunst en bouwwerken uit een vervlogen verleden. Parlementsleden zijn niet meer (of minder) dan veredelde 'provincie'- bestuurders; een klein radartje in het grote wereldgebeuren.